Our Statement with a Title " We Are Ashamed " in Support of Bahai's which was signed by Many Iranian. This Statement was first in its Kind and Brought more Attention for Supporting Bahai's...

We are Ashamed!

by editor · February 4, 2009

Editor’s Note: The following is an open letter from a group of academics, writers, artists, journalists and Iranian activists throughout the world to the Baha’i community. This letter has been signed by a large number of the most prominent Iranian intellectuals.
Also: Arabic | Bulgarian | Chinese | French | German | Greek | Italian | Persian | Portugese | Spanish
We are ashamed!
A century and a half of oppression and silence is enough!
In the name of goodness and beauty, and in the name of humanity and liberty!
As Iranian human beings, we are ashamed for what has been perpetrated upon the Baha’is in the last century and a half in Iran.
We firmly believe that every Iranian, “without distinction of any kind, such as, race, color, sex, language, religion, politics or other opinions,” and also without regard to ethnic background, “social origin, property, birth or other status,” is entitled to all the rights and freedoms set forth in the Universal Declaration of Human Rights. However, from the very inception of the Baha’i Faith, the followers of this religion in Iran have been deprived of many provisions of human rights solely on account of their religious convictions.

According to historical documents and evidence, from the commencement of the Babi Movement followed by the appearance of the Baha’i Faith, thousands of our countrymen have been slain by the sword of bigotry and superstition only for their religious beliefs. Just in the first decades of its establishment, some twenty thousand of those who stood identified with this faith community were savagely killed throughout various regions of Iran.
We are ashamed that during that period, no voice of protest against these barbaric murders was registered;
We are ashamed that until today the voice of protest against this heinous crime has been infrequent and muted;
We are ashamed that in addition to the intense suppression of Baha’is during its formative decades, the last century also witnessed periodic episodes of persecution of this group of our countrymen, in which their homes and businesses were set on fire, and their lives, property and families were subjected to brutal persecution – but all the while, the intellectual community of Iran remained silent;
We are ashamed that during the last thirty years, the killing of Baha’is solely on the basis of their religious beliefs has gained legal status and over two-hundred Baha’is have been slain on this account;
We are ashamed that a group of intellectuals have justified coercion against the Baha’i community of Iran;
We are ashamed of our silence that after many decades of service to Iran, Baha’i retired persons have been deprived of their right to a pension;
We are ashamed of our silence that on the account of their fidelity to their religion and truthfulness in stating this conviction, thousands of Baha’i youth have been barred from education in universities and other institutions of higher learning in Iran;
We are ashamed that because of their parents’ religious beliefs, Baha’i children are subjected to denigration in schools and in public.
We are ashamed of our silence over this painful reality that in our nation, Baha’is are systematically oppressed and maligned, a number of them are incarcerated because of their religious convictions, their homes and places of business are attacked and destroyed, and periodically their burial places are desecrated;
We are ashamed of our silence when confronted with the long, dark and atrocious record that our laws and legal system have marginalized and deprived Baha’is of their rights, and the injustice and harassment of both official and unofficial organs of the government towards this group of our countrymen;
We are ashamed for all these transgressions and injustices, and we are ashamed for our silence over these deeds.
We, the undersigned, asked you, the Baha’is, to forgive us for the wrongs committed against the Baha’i community of Iran.
We will no longer be silent when injustice is visited upon you.
We stand by you in achieving all the rights enshrined in the Universal Declaration of the Human Rights.
Let us join hands in replacing hatred and ignorance with love and tolerance.
February 3, 2009
1. Aban Vahid, Human Rights Activist – Sweden
2. Abdolalian Morteza, Journalist, CJFE Board of Directors – Canada, Oakville
3. Abdi Asghar, Physiologist/ Human Righst Activitst
4. Abghari Shahla, Professor, Life University – USA, Atlanta
5. Abghari Siavash, Professor, University of Georgia – USA, Atlanta
6. Aeine Abtin, Poet – Sweden
7. Afshar Mahasti, Reasercher – USA, Los Angeles
8. Afshari Maryam, Activist – Sweden, Gutenberg
9. Afshin-Jam, Human Rights Activist/ Singer/Songwriter/Actor, Canada, Vancouver
10. Aghnam Reza, Writer/Literature Critic – England, London

...................
Link:
http://iranpresswatch.org/post/998/
Watch the video here :
https://www.youtube.com/watch?v=ExoyndHP_WA

ما شرمگینیم!

نامۀ سرگشاده گروهی از دانشگاهیان، نویسندگان، هنرمندان،روزنامه نگاران و فعالان ایرانی در سراسر جهان،به جامعه بهایی:ما شرمگینیم!یک و نیم قرن سرکوب و سکوت کافیست!به نام نیکی و زیبایی، به نام انسان و به نام آزادی به عنوان انسان ایرانی، از آنچه طی یک و نیم قرن گذشته در ایران، در حق شما بهاییان روا شده است، ما شرمگینیمما بر این باوریم که هر ایرانی باید بتواند "بی هیچگونه تمایزی، بویژه از حیث نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، دین، عقیده سیاسی یا هر عقیده دیگر،" و همچنین منشاء قومی یا "اجتماعی، ثروت، ولادت یا هر وضعیت دیگر از تمام حقوق و همه آزادی های ذکر شده" در منشور جهانی حقوق بشر بهره مند شود، اما بهاییان ایران از اولین روزهای ظهور آیین بهائیت، تا به امروزبه خاطر باورهای دینی خود از بسیاری از حقوق انسانی محروم بوده اند. بنا به شواهد و مستندات تاریخی، ازابتدای شکل گیری آئین بابی و سپس بهائی در ایران، هزاران تن، تنها به دلیل این باورهای دینی خود، به تیغ تعصب و خرافه به قتل رسیده اند. تنها در نخستین دهه میلاد این آیین، نزدیک به بیست هزار تن از وابستگان آن در شهرهای مختلف ایران به قتل رسیدند. ما شرمگینیم از اینکه در آن دوران صدایی در مخالفت با این کشتار بربرمنشانه ثبت نشده است وما شرمگینیم از اینکه تا به امروز نیز صداها در محکومیت این جنایت هولناک جسته و گریخته و نارسا بوده است.ما شرمگینیم از اینکه علاوه بر سرکوب شدید نخستین دهه های حضور بهاییان، در صد سال گذشته نیز، این گروه از هموطنان ما مورد حمله های ادواری قرار گرفته، منازل و محل کار آنها به آتش کشیده و تخریب شده و به جان و

مال و ناموس آنها تجاوز شده اما جامعه روشنفکری ایران در مقابل این فاجعه خاموش مانده است.

ما شرمگینیم از اینکه طی سی سال گذشته قتل بهاییان، تنها به جرم باورهای دینی شان شکل قانونی به خود گرفته و

بیش از دویست بهایی به قتل رسیده اند و ما شرمگینیم از اینکه گروهی از روشنفکران فشار علیه بهاییان را تئوریزه کرده اند.ما شرمگینیم از سکوت خود در مقابل اینکه بسیاری از سالمندان بهایی پس از ده ها سال خدمت به ایران، از دریافت حقوق بازنشستگی محروم هستند. ما شرمگینیم از خاموشی خود در مقابل اینکه هزاران جوان بهایی، به دلیل باورهای دینی خود و صداقت در بیان این اعتقادات، از امکان تحصیل در دانشگاه ها و مدارس آموزش عالی ایران محروم هستند.ما شرمگینیم از سکوت خود در مقابل اینکه کودکان بهایی به دلیل باورهای دینی والدین خود، در مدارس و معابر مورد تحقیر قرار می گیرند. ما شرمگینیم از خاموشی خود در مقابل این واقعیت دردناک که در میهن ما فشار و تحقیر علیه بهاییان به طور سیستماتیک اعمال می شود، تعدادی فقط به خاطر این باور دینی در زندان به سر می برند و خانه ها و محل کار آنها مورد حمله و تخریب قرارمی گیرد و گاه حتی آرامگاه های مردگان این گروه از هموطنان ما از تعرض به دور نمی ماند. ما شرمگینیم از سکوت خود در برابر سیاهه طولانی، اندوه بار و دهشتناکِ حق کشی های نهادینه شده در قوانین کشور ما علیه بهاییان، و بی عدالتی ها و فشارهای دستگاه های رسمی و غیررسمی در مورد این گروه از هموطنانما شرمگینیم به دلیل اعمال جنایت ها و بی عدالتی ها و ما شرمگینیم به دلیل سکوت خود در برابر این اعمال. ما امضا کنندگان این نوشته، از شما بهاییان، بویژه از قربانیان جنایت ها علیه بهاییان ایران، پوزش می خواهیم. ما بیش از این دربرابر بی عدالتی در مورد شما سکوت نمی کنیم.ما در راه رسیدن به حقوق انسانی تصریح شده در منشور جهانی حقوق بشر در کنار شما می ایستیم. باشد تا عشق و آگاهی را جایگزین نفرت و جهل کنیم.

پانزده بهمن 1387 – سوم فوریه2009

1. ابراهیمی هادی – سردبیر شهرگان – کانادا، ونکور2. احمدی رامین – استاد دانشگاه و فعال حقوق بشر– آمریکا، یل3. الماسی نسرین – مدیر تحریریه شهروند - کانادا – تورنتو4. باقرپور خسرو – شاعر و روزنامه نگار – آلمان5. برادران منیره – نویسنده و فعال حقوق بشر – آلمان6. برومند رویا – مدیر اجرایی بنیاد برومند – آمریکا، واشنگتن7. برومند لادن – پژوهشگر، بنیاد برومند- آمریکا، واشنگتن8. بیضایی نیلوفر – نمایشنامه نویس وکارگردان تئاتر – آلمان، فرانکفورت9. پارسا سهیل – کارگردان تئاتر – کانادا، تورنتو10. تقی پور معصومه – بازیگر و کارگردان تئاتر – سوئد، گوته بورگ 11. تهوری محمد – روزنامه نگار – آمریکا، ماساچوست12. جاوید جهانشاه – ناشر – ایرانیان دات کام – مکزیک 13. جلالی چیمه محمد (م سحر) – شاعر – فرانسه، پاریس14. جنتی عطایی بهی - بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر – فرانسه، پاریس15. چوبینه بهرام - نویسنده و پژوهشگر – آلمان، کلن16. خرسندی هادی – طنز پرداز – انگلستان، لندن17. دانشور حمید – بازیگر و کارگردان تئاتر – فرانسه، پاریس18. درویش پور مهرداد – استاد دانشگاه – سوئد، استکهلم19. زاهدی میترا – کارگردان تئاتر – آلمان، برلین20. زرهی حسن – سردبیر شهروند – کانادا، تورنتو21. سهیمی محمد – استاد دانشگاه – آمریکا، کالیفرنیا 22. شفیق شهلا – نویسنده و پژوهشگر – فرانسه، پاریس23. شمیرانی خسرو – روزنامه نگار – کانادا، مونترال24. شیدا بهروز – منتقد و پژوهشگر ادبی - سوئد، استکهلم25. عبدالعلیان مرتضی – عضو هثئت مدیره سی.جی.اف.ای – کانادا، اکویل26. عبقری سیاوش – استاد دانشگاه – ایالات متحده، آتلانتا27. عبقری شهلا – استاد دانشگاه – ایالات متحده، آتلانتا28. فانی یزدی رضا – تحلیلگر سیاسی - آمریکا29. فرهودی ویدا – شاعر و مترجم – فرانسه، پاریس30. فروهر پرستو – هنرمند و فعال حقوق بشر – آلمان، فرانکفورت31. قائمی هادی – هماهنگ کننده کمپین بین اللملی حقوق بشر در ایران - آمریکا32. قهرمان ساسان – نویسنده و روزنامه نگار - کانادا، تورنتو33. قهرمان ساقی – شاعر و روزنامه نگار - کانادا، تورنتو34. کاخساز ناصر - پژوهشگر و تحلیلگر سیاسی – آلمان، بوخوم35. کسرایی فرهنگ – نویسنده و بازیگر تئاتر – آلمان، ویسبادن36. کلباسی شیما – شاعر – آمریکا، واشنگتن37. ماهباز عفت – فعال حقوق زن و روزنامه نگار – انگلیس، لندن38. مساعد ژیلا – شاعر و نویسنده – سوئد، گوتبورگ39. مشکین قلم شاهرخ – هنرپیشه و رقصنده – فرانسه، پاریس40. مصلی نژاد عزت – نویسنده و فعال حقوق بشر- کانون کانادایی قربانیان شکنجه – کانادا، تورنتو41. ملکوتی سیروس – نوازنده، آهنگساز و استاد گیتار کلاسیک – انگلستان، لندن42. وحدتی سهیلا – فعال حقوق بشر – آمریکا، کالیفرنیادانشگاهیان، نویسندگان، هنرمندان، روزنامه نگاران و تلاشگران ایرانی حقوق بشر که مایل هستند به جمع امضا کنندگان بپیوندند، می توانند با ای میل های زیر تماس بگیرید. ده روز پس از اولین انتشار، در روز سیزدهم فوریه 2009 این نامه با لیست کامل امضا کنندگان منتشر خواهد شد. niloofarbeyzaie@gmx.atshemiranie@yahoo.com

Bahram Choubine

http://iranbbb.org/36881.htm